Leveranciers worden (helaas) regelmatig geconfronteerd met een wederpartij die de gemaakte betalingsafspraken niet nakomt. Klanten weigeren een factuur te voldoen, betalingsregelingen worden genegeerd of een debiteur laat niet meer van zich horen. Het voorgaande is erg frustrerend voor de partij die zijn eigen verplichtingen naar tevredenheid heeft uitgevoerd, maar in ruil voor die prestatie niet betaald krijgt.
De situatie escaleert verder in geval er een faillissement van de debiteur wordt uitgesproken. De leverancier moet dan constateren dat hij met zijn concurrente vordering een bijzonder ongunstige verhaalspositie inneemt. Sterker nog, bij de uitdeling staat hij praktisch achteraan en kan hij in het gros van de gevallen fluiten naar zijn centen.
Los van het feit dat de debiteur zijn aangegane schuld eigenlijk ‘gewoon’ moet voldoen, is dit een goed moment voor de leverancier om kritisch te reflecteren op zijn eigen handelen om te bezien wat hij in de toekomst kan doen om dergelijke situaties te voorkomen. De ervaring leert dat goed debiteurenbeheer het verschil kan maken.
Allereerst moet opgemerkt worden dat een leverancier in de regel niet verplicht is om te leveren op leverancierskrediet, oftewel leveren en vervolgens de andere partij een betaaltermijn geven van bijvoorbeeld 30 dagen. In plaats daarvan kan gekozen worden om de ouderwetse boter bij de vis te vragen. Dit is ongetwijfeld de meest eerlijke vorm, maar in de praktijk om diverse redenen niet altijd haalbaar. Tot slot bestaat er een derde en tevens laatste mogelijkheid om te leveren op aanbetaling. Eerder de afnemer niet heeft betaald, wordt er niet geleverd. Voor de leverancier overduidelijk de minst risicovolle optie, maar tegelijkertijd is dit mogelijk een drempel voor sceptische klanten. Een zorgvuldige afweging is hier op zijn plaats.
Indien de keuze toch valt op leveren op leverancierskrediet, dan kan – bij het verstrijken van de overeengekomen betaaltermijn – middels een standaardbrief worden aangemaand en gesommeerd. In die brief dient de wederpartij erop gewezen te worden wat de consequenties zijn wanneer hij zijn verplichtingen niet nakomt, zoals het in rekening brengen van de wettelijke rente en buitengerechtelijke incassokosten. Daarnaast kan de leverancier aangeven dat nieuwe leveringen worden opgeschort tot de verschuldigde betalingen worden voldaan.
Voorts kunnen algemene voorwaarden een helpende hand bieden in deze situaties. Daarin kan bepaald worden dat ingeval de debiteur niet (tijdig) of niet correct nakomt, de geleverde zaken op grond van het eigendomsvoorbehoud retour worden genomen. Ook kan het bepalingen bevatten omtrent de contractuele rente, buitengerechtelijke kosten en het wettelijke recht van reclame. Laatstgenoemde recht kan ook worden ingeroepen zonder gebruik te maken van de algemene voorwaarden en wordt in de praktijk nog weleens over het hoofd gezien.
Ondanks de bovengenoemde maatregelen is het uiteraard nooit helemaal te voorkomen dat afnemers niet betalen. Indien dat het geval is, doet de leverancier er verstandig aan te kijken naar andere vermogens waarop hij deze schuld mogelijk kan verhalen. Is deze afnemer een rechtspersoon, dan biedt de wet de leverancier nog de mogelijkheid om de bestuurder onder bepaalde voorwaarden persoonlijk aan te spreken voor de desbetreffende schuld.
Wilt u uw debiteurenbrieven en/of algemene voorwaarden laten beoordelen, of wilt u meer in het algemeen hulp bij het incasseren van onbetaalde vorderingen? Neem dan contact op met ons kantoor.
